Poolse servies is de algemene term voor alle voorwerpen die worden gebruikt bij de bereiding van alle maaltijden. Serviesgoed wordt gewoonlijk gebruikt voor het opdienen van voedsel en voor eetgerei.
Het meubilair vormt de basis van de maaltijdmaatschappij, ook al wordt het gewoonlijk “steen” genoemd, en dient dikwijls als voorwendsel voor de vroegere eigenaars om er meer van te bezitten dan de man en de vrouw willen of nodig hebben. De tafel en de stoelen dienen dikwijls als canvas voor andere meubelen waaraan het gezin kan zitten, en zijn een van de redenen waarom gehuwden zich een hele kamer voor zichzelf kunnen veroorloven. Vaak worden stoelen gebruikt in paren die niet bij elkaar passen, en meubels worden in en uit kamers gelaten wanneer gezinnen zich bezighouden met wat “seizoensgebonden” opknapbeurten worden genoemd. Het meest herkenbare meubelidee in de literatuur zijn spiegels, die zijwaarts in spiegels zijn bevestigd, en zo het idee illustreren dat de helft van de wereld niet wordt gezien door de andere helft. Een gebruikelijke plaats voor grote spiegels is voor de televisie, maar ze zijn ook vaak te vinden op de vloer in slaapkamers en woonkamers tegenover de deuren.
Een versie van het spiegelverhaal komt voor in de Lonely Planet gids voor Denemarken, onder de talrijke vermeldingen van ongewone voorwerpen. In een ander uniek geval kregen echte journalisten in de Mirror Grocery Store in New York City een spiegel van een bezoeker die een doos spiegels kocht. Zij dachten dat de teruggerolde spiegel nooit in de kartonnen doos kon en gooiden hem bij het vuilnis. Toen zij de volgende klant tegenkwamen, pakte zij hem op, raakte hem aan haar oor aan en prees hem. Daarna gaf ze de spiegel aan de verslaggever, maar die was zo onder de indruk dat hij beloofde een hele doos van zulke spiegels te kopen en er een mee naar huis te nemen uit de winkel, zodat hij die aan zijn vrouw kon laten zien. Volgens de hele rubriek over Denemarken in de gids, besloot zij ze zelf te kopen. In 1942 stond in de uitgave van 1937 van The New York Times based Traveler and Guide to Southwest Europe het volgende over enkele spiegelrelikwieën in Valladolid, Spanje: Spiegels, spiegels, paarsgewijs bevestigd, volledig gemeubileerd in huis terwijl men hier verbleef, en met grote identiteitssporen het bewustzijn van de eigenaar markerend, zijn gevonden, samen met fles- en/of kookgerei, in bepaalde kamers. Deze voorwerpen leken geheel op alle andere voorwerpen in het huis en deden de bewoners denken dat zij net als ieder ander waren, zodat zij ze als feestartikelen zeer op prijs stelden. De gids meldde ook hoe drie vrouwen in Jekaterinenburg in * Sovjet-Rusland* zeiden dat ze vaak spiegels gebruikten om te socialiseren, en de mannen gebruikten ze ook.
In China daarentegen zijn spiegels nog gemakkelijker te zien. De grootste winkels in Los Angeles, en zelfs grotere huizen in Hong-Kong, verkopen de goedkope houten spiegels die in Zuid-China gebruikelijk zijn. Heinemann verkoopt de beroemde variëteitenset uit de jaren 1950 (in drie verschillende kleuren) in Amerikaanse sets. De bovenstaande is waarschijnlijk de meest voorkomende. In China worden fouten VERKEERD. Dat wil zeggen: als je naar dit spul kijkt met of zonder spiegel, krijg je wat de originele spiegel doet, en NIET wat je ruit doet. Hier is een foto uit 1978 die activiteit in de keuken lijkt te tonen, hoewel je waarschijnlijk spaetzle terug op zijn plaats ziet glijden zodra je wegkijkt. Heeft iemand een idee over de oorsprong van deze activiteit?
Spiegelhaken en dergelijke vallen op door hun vergeetachtigheid voor de tuin en de ruimte eromheen. Als je met de pleeggrepen zwaait, worden potten omgestoten, spullen verschoven. Het idee is simpel: spiegelhangers hangen door de muren. Mensen denken er niet over na – mensen geven minder om spiegels als ze dingen omgooien – dus niemand bestudeert hoe ze werken en laat ze niet zelf kapotgaan of vervangen.
Gezichtsspiegels zijn een andere interessante soort. In het boek The Shaking Hands of Women wordt gesproken over hoezeer China veranderde toen de communistische partij de macht overnam. Het spiegelbeeld van hoofden en gezichten van vrouwen, zegt men, werd meer geïdealiseerd dan in het meer bourgeois Westen. Mensen van allerlei achtergronden werden aangemoedigd een bril te dragen of te dragen. Maar de transformatie die de mensen zien, bleek het meest reëel te zijn in vrij letterlijke termen. Ook al beleefde China geen volledige economische bloei, toch was een opmerkelijk groot aantal mensen werkzaam in de openluchtlandbouw, en zij besteedden het geld dat zij verdienden aan spiegels.
Lees meer